πνοόμετρο

το, Ν

όργανο για την καταμέτρηση τής ζωτικότητας τού πνεύμονα, δηλαδή τού μέγιστου όγκου αέρα που μπορεί κανείς να εκπνεύσει ύστερα από παρατεταμένη εισπνοή.